W myśl art. 23 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych („Ustawa”), posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej („OC”) posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego pojazdu. Z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia – art. 34 Ustawy. Zgodnie natomiast z art. 35 Ustawy ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych objęta jest odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę w związku z ruchemCzytaj dalej →

Zgodnie z art. 148 § 1 kpc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, posiedzenia sądowe są jawne, a sąd orzekający rozpoznaje sprawy na rozprawie. W § 2 wskazuje się natomiast, że sąd może skierować sprawę na posiedzenie jawne i wyznaczyć rozprawę także wówczas, gdy sprawa podlega rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W myśl art. 1481 § 1 kpc sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Zgodnie natomiast z § 3, rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym jest niedopuszczalne, jeżeli strona w pierwszym piśmie procesowym złożyła wniosek o przeprowadzenieCzytaj dalej →

Zgodnie z § 19 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz. U. 2018.265) i odpowiednio Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800), w razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając od następnej instancji. Podstawę ustalania kosztów zastępstwa procesowego stanowi tym samym wartość przedmiotu sporu w chwili wniesienia pozwu, natomiast zmiana wartości przedmiotu sporu brana jest pod uwagę przy ustalaniu wynagrodzenia pełnomocnika dopiero w postępowaniu apelacyjnym, o ile takie zaistnieje. Okoliczność ta powinna być zatem brana pod uwagę przy ustalaniu swojej strategii procesowej.Czytaj dalej →

Obowiązek przedstawienia dokumentu, przewidziany w art. 248 § 1 k.p.c., dotyczy także notariusza i obejmuje sporządzane przez niego akty notarialne. Art. 248 § 1 k.p.c. zobowiązuje „każdego”, kto jest w posiadaniu dokumentu stanowiącego dowód w sprawie, istotnego dla jej rozstrzygnięcia, do przedstawienia go sądowi, na jego zarządzenie, w oznaczonym miejscu i czasie (z wyjątkami określonymi w § 2 tego artykułu). Obowiązek ujęty w omawianym przepisie ma charakter publicznoprawny i jest korelatem uprawnienia sądu, działającego w ramach sprawowania wymiaru sprawiedliwości. Ustawodawca nie ogranicza zakresu dokumentów podlegających obowiązkowi przedstawienia, zatem art. 248 § 1 k.p.c. obejmuje wszystkie rodzaje dokumentów (urzędowe i prywatne), bez względu na ich stan fizyczny oraz rodzaj nośnika. Określając krąg podmiotowy adresatów art. 248 § 1 k.p.c., ustawodawca posłużył się wyrazem „każdy”, który jest w tym wypadkuCzytaj dalej →

Odszkodowanie za ułamany implant. Kobieta kupowała systematycznie „Daktyle suszone bez pestki” jednej i tej samej marki. Pewnego dnia, gdy ugryzła jeden z owoców, wyłamała protezę zęba wstawionego kilka lat wcześniej. Daktyl miał pestkę. O zdarzenie kobieta obwiniła producenta, który nie poinformował na opakowaniu, że produkt może zawierać pestki. Kobieta wystąpiła przeciwko producentowi o odszkodowanie za koszty leczenia oraz zadośćuczynienie. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód uznał roszczenie kobiety, a Sąd Okręgowy w Lublinie utrzymał wyrok Sądu Rejonowego. Sąd zobowiązał producenta do zapłaty 1.600 zł odszkodowania oraz 4.000 zł zadośćuczynienia za krzywdę. Za podstawę prawną odpowiedzialności producenta Sądy wskazały przepis art. 4491 § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem, kto wytwarza w zakresie swojej działalności gospodarczej (producent) produkt niebezpieczny, odpowiada za szkodę wyrządzoną komukolwiek przez ten produkt. [Wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 25 styczniaCzytaj dalej →

Kolejna sprawa o zasiedzenie prawa własności nieruchomości zakończona sukcesem. Sąd w postępowaniu w przedmiocie zasiedzenia prawa własności nieruchomości stwierdził zasiedzenie nieruchomości zgodnie z żądaniem wnioskodawców. Radca prawny Krzysztof Karp przeprowadził wnioskodawców kompleksowo przez cały proces zmierzający do zasiedzenia, począwszy od czynności przygotowawczych, poprzez zapewnienie współpracy geodezyjnej, na przygotowaniu dokumentów postępowania sądowego i reprezentowania wnioskodawców przed sądem kończąc. Wnioskodawcom, a jednocześnie prawnym właścicielom serdecznie gratuluję.Czytaj dalej →

Sądu Najwyższy w składzie 7 sędziów rozstrzygnie w jaki sposób i w jakim czasie rodzice mogą odrzucić spadek należący do dziecka. W tej ważnej kwestii występują bowiem rozbieżności w wykładni prawa orzecznictwa Sądu Najwyższego. Powiększony skład Sądu Najwyższego wypowie się w zakresie dotyczącym następujących zagadnień prawnych: Czy złożenie przez rodziców, jako przedstawicieli ustawowych dziecka powołanego do dziedziczenia, oświadczenia w imieniu dziecka na podstawie art. 1015 § 1 k.c. o odrzuceniu spadku, którego pasywa wyczerpują lub przewyższają wartość aktywów, stanowi czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka w rozumieniu 101 § 3 k.r.o.? Czy – w przypadku oceny, iż w danym stanie faktycznym oświadczenie w imieniu dziecka na podstawie art. 1015 § 1 k.c. o przyjęciu lub odrzuceniu spadku jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka – złożenie do sąduCzytaj dalej →

1 stycznia 2015 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym z dnia 28 listopada 2014 r. Przedmiotowa nowelizacja umożliwiła m.in., po spełnieniu określonych warunków, wszczęcie przez Sąd Rejestrowy z urzędu postępowania o rozwiązanie podmiotu wpisanego do rejestru, bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego. Celem nowelizacji było stworzenie podstaw do wykreślenia z rejestru podmiotów, które faktycznie nie prowadzą działalności i nie posiadają majątku oraz tych, które ze względu na różnorodne komplikacje ich sytuacji faktyczno-prawnej nie miały możliwości doprowadzenia do wykreślenia podmiotu w trybie zwykłym tj. po przeprowadzeniu sformalizowanego postępowania likwidacyjnego. Mimo tego, że od dnia wejścia w życie znowelizowanych przepisów ustawy o KRS minęło już sporo czasu, wykreślenie podmiotu w trybie nowej procedury nie jest łatwe. Sądy Rejestrowe bardzo uważnie weryfikują bowiem to, czy chęć skorzystania z nowych (uproszczonych i tanich) rozwiązań nie jest nadużyciem zmierzającym do obejścia przepisów dotyczącychCzytaj dalej →

Miło mi poinformować, że zakończyła się międzynarodowa transakcja zmian własnościowych w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Transakcja obejmowała przesunięcia udziałowe pomiędzy podmiotami o ugruntowanej pozycji na rynku. Proces ten z uwagi na przenikanie się prawa różnych jurysdykcji oraz konieczności uzyskania wszelkich niezbędnych zgód i pozwoleń wymagał ponadprzeciętnego zaangażowania. Cała procedura trwała około pięciu miesięcy. Radca prawny Krzysztof Karp reprezentował w przedmiotowej sprawie m.in spółkę prawa niemieckiego. Zmiany własnościowe zostały pomyślnie zarejestrowane w rejestrze przedsiębiorców KRS. Wartość transakcji stanowi tajemnicę handlową. Nowym udziałowcom życzę sukcesów.Czytaj dalej →

Zgodnie z kodeksem cywilnym przedsiębiorca działa pod firmą. Firma jest oznaczeniem, które identyfikuje przedsiębiorcę, a nie prowadzone przez niego przedsiębiorstwo. Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot prowadzonej działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych. Obowiązkowym elementem firmy jest imię przedsiębiorcy. W firmie można umieścić tylko jedno imię. Nie ma ponadto możliwości włączenia do firmy imienia, które ma status imienia na gruncie prawa wewnętrznego kościoła albo innego związku wyznaniowego. W przypadku obywateli polskich, w firmie może znaleźć się zatem tylko to imię, które wpisane jest w aktach stanu cywilnego. Nie jest koniecznie jednocześnie, aby było to imię wpisane w aktach stanu cywilnego jako pierwsze. W firmie powinno znaleźć się to spośród imion wpisanych do akt stanu cywilnego, które lepiejCzytaj dalej →