Możliwość żądania zniesienia współwłasności stanowi jedno z podstawowych uprawnień współwłaścicieli. Jest to prawo którego współwłaściciel nie może się zrzec. Zniesienie współwłasności możliwe jest co do całości lub części prawa i poza pewnymi wyjątkami może nastąpić w każdym czasie. Zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy, jak również orzeczenia sądu.
Umowa, która stanowi czynność prawną zawartą pomiędzy wszystkimi współwłaścicielami nie wymaga co do zasady szczególnej formy (inaczej, przykładowo przy zniesieniu współwłasności nieruchomości, wymagana jest forma aktu notarialnego). Zniesienia współwłasności w drodze umownej strony mogą dokonać w sposób dowolny, tak aby przyjęte w umowie postanowienia nie naruszały obowiązujących przepisów prawa.
Drugim rozwiązaniem jest powództwo sądowe o zniesienie współwłasności, przysługujące każdemu współwłaścicielowi. Zniesienie współwłasności może przykładowo polegać na fizycznym podziale rzeczy pomiędzy współwłaścicieli, przyznaniu jednemu ze współwłaścicieli całości praw ze spłatą na rzecz pozostałych czy też sprzedaż rzeczy w drodze licytacji. Współwłaściciel może w pozwie sugerować najbardziej dogodny dla niego sposób podziału, jednak w tym przypadku to sąd ostatecznie zdecyduje o sposobie podziału, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy.
Naturalnie przy podziale umownym jak i sądowym pojawia się często wiele zagadnień pobocznych, często przy tym skomplikowanych, wymagających precyzyjnego sformułowania. Radca prawny Krzysztof Karp specjalizuje się w kwestiach dotyczących współwłasności i sposobów wyjścia ze współwłasności, wykorzystując swoją wieloletnią wiedzę prawną jak również umiejętności mediacyjne i negocjacyjne.
Jedna z ostatnich prowadzonych przez niego spraw, dotycząca zniesienia współwłasności kilkuhektarowej nieruchomości pod budowę osiedla mieszkaniowego, po wielogodzinnych pracach, przygotowaniach i negocjacjach, zakończyła się satysfakcjonującym porozumieniem w drodze umownego zniesienia współwłasności.