Możliwość żądania zniesienia współwłasności stanowi jedno z podstawowych uprawnień współwłaścicieli. Jest to prawo którego współwłaściciel nie może się zrzec. Zniesienie współwłasności możliwe jest co do całości lub części prawa i poza pewnymi wyjątkami może nastąpić w każdym czasie. Zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy, jak również orzeczenia sądu. Umowa, która stanowi czynność prawną zawartą pomiędzy wszystkimi współwłaścicielami nie wymaga co do zasady szczególnej formy (inaczej, przykładowo przy zniesieniu współwłasności nieruchomości, wymagana jest forma aktu notarialnego). Zniesienia współwłasności w drodze umownej strony mogą dokonać w sposób dowolny, tak aby przyjęte w umowie postanowienia nie naruszały obowiązujących przepisów prawa. Drugim rozwiązaniem jest powództwo sądowe o zniesienie współwłasności, przysługujące każdemu współwłaścicielowi. Zniesienie współwłasności może przykładowo polegać na fizycznym podziale rzeczy pomiędzy współwłaścicieli, przyznaniu jednemu ze współwłaścicieli całości prawCzytaj dalej →

Powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego określonej kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu powódka wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła z pozwanym umowę o świadczenie usług polegającą na krótkotrwałym najmie samochodów. W następstwie tego powódka wystawiła pozwanemu z tytułu świadczonych usług fakturę VAT, a wobec braku jej zapłaty, wystąpiła na drogę postępowania sądowego. W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez radcę prawnego Krzysztofa Karp, przedstawiając liczne argumenty i dowody wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany oświadczył, że nigdy nie korzystał z usług powódki i nigdy nie zawierał z nią żadnej umowy, a skierowane przeciwko pozwanemu powództwo jest następstwem oszustwa dokonanego przez osoby trzecie przy użyciu danych osobowych pozwanego. W przedmiotowej sprawie Sąd stwierdził, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pozwany padł ofiarą przestępstwa, w ramach którego, wskutekCzytaj dalej →

Zgodnie z art. 435kc prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności (§1). Przepis powyższy stosuje się odpowiednio do przedsiębiorstw lub zakładów wytwarzających środki wybuchowe albo posługujących się takimi środkami (§2). Powyższy przepis dotyczy odpowiedzialności na zasadzie ryzyka (niezależnej od klasycznej odpowiedzialności na zasadzie winy) w związku z działaniem przedsiębiorstw wprawianych w ruch za pomocą sil przyrody. Zagadnienie to stanowi przedmiot licznych rozważań doktryny oraz doczekało się pokaźnego orzecznictwa, z uwagi na jego doniosłe skutki prawne. Osoba poszkodowana w tym reżimie nie musi bowiem wykazywaćCzytaj dalej →

W myśl art. 40 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004r. (dalej jako „Ustawa) 1. Zasiłek celowy może być przyznany również osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego. 2. Zasiłek celowy może być przyznany także osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku klęski żywiołowej lub ekologicznej 3. Zasiłek celowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być przyznany niezależnie od dochodu i może nie podlegać zwrotowi. Ustawa przewiduje kilka rodzajów zasiłków przeznaczonych na konkretny cel. Jedynym z nich jest zasiłek celowy przyznany na pokrycie strat wynikających ze zdarzenia losowego, klęski żywiołowej lub ekologicznej (art. 40 Ustawy). Prawo do zasiłku celowego na pokrycie strat wynikających ze zdarzenia losowego, klęski żywiołowej lub ekologicznej jest niezależne od kryterium dochodowego (art. 8 ust. 1 Ustawy). PoniesioneCzytaj dalej →

Podstawowym celem pomocy społecznej jest pomoc osobom i rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i  możliwości. Wśród szczegółowych celów pomocy społecznej można wyróżnić: Istotne znaczenie, z punktu widzenia stosowania prawa w zakresie rozstrzygnięć co do przyznania świadczenia, mają ogóle zasady obowiązujące w pomocy społecznej. Podstawową zasadą pomocy społecznej jest zasada pomocniczości (subsydiarności). Powyższa zasada nie została wyartykułowana wprost w ustawie o pomocy społecznej, a wynika z całej konstrukcji (poszczególnych przepisów) na której oparta jest pomoc społeczna. Najogólniej można stwierdzić, że zasada pomocniczości wyraża się w niewyręczaniu jednostki w tym, co może ona wykonać samodzielnie. Znaczenie zasady pomocniczości w pomocy społecznej w ujęciu szczegółowym (w odniesieniu do konkretnych stanów faktycznych) można scharakteryzować w ten sposób, że pomoc społeczna: Zasada niezbędności potrzeb. PomocCzytaj dalej →

Poniżej ciekawa i ważna dla praktyki uchwała Sądu Najwyższego w sprawie z dnia 16 listopada 2023r., III CZP 54/23.   Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej na skutek przedstawienia przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie zagadnienia prawnego: Czy w przypadku wygrania sprawy przez współuczestników materialnych w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c., reprezentowanych przez tego samego adwokata lub radcę prawnego, zwrot kosztów zastępstwa procesowego powinien być przyznany w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego pełnomocnika, czy też jego wielokrotności, w zależności od liczby współuczestników, których reprezentował? ewentualnie, w przypadku przyjęcia, że zwrot ten powinien obejmować wynagrodzenie jednego pełnomocnika: W jaki sposób należy zasądzić koszty zastępstwa procesowego należne współuczestnikom materialnym w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c., pozostającym w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, reprezentowanych przez tegoCzytaj dalej →

Zgodnie z art. 627 kodeksu cywilnego (dalej jako „kc”), przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W myśl art. 638 § 1 zd. 1 kc do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży. Zgodnie z art. 556 kc, odnoszącym się do rękojmi przy sprzedaży, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę (rękojmia). Wada polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową (art. 5561 §1 kc). W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia; 2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór; 3) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformowałCzytaj dalej →

Zgodnie z art. 675 § 1 kc po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym, jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania. W jednej z prowadzonych przez nas spraw, po zakończeniu umowy najmu, najemca nie zwrócił wynajmującemu oddanego mu w najem urządzenia przemysłowego. Najemca odmówił również polubownego zwrotu urządzania. W postępowaniu sąd uwzględnił w całości argumenty podnoszone przez reprezentowanego przez nas wynajmującego i nakazał najemcy wydanie wynajmującemu urządzenia. W okolicznościach sprawy sąd nałożył na wyrok rygor natychmiastowej wykonalności. Wyrok jest prawomocny, a urządzenie w drodze egzekucji komorniczej wróciło do wynajmującego. Sprawę prowadził radca prawny Krzysztof Karp.  Czytaj dalej →

Mediacja jest metodą rozwiązywania konfliktów, w której uczestnicy poszukują najlepszych dla siebie rozwiązań. Osoba prowadząca mediację wspiera strony w znalezieniu przez nie satysfakcjonującego porozumienia. Mediacja jest dobrowolna i poufna. Mediację prowadzi mediator, czyli osoba profesjonalnie przygotowana do rozwiązywania sporów, która jest niezależna, bezstronna wobec uczestników i neutralna wobec przedmiotu sporu.   Informujemy, że Radca Prawny Krzysztof Karp decyzją Prezesa Sądu Okręgowego w Warszawie został wpisany na listę stałych mediatorów Sądu Okręgowego w Warszawie.Czytaj dalej →

W myśl art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych („Ustawa”), wysokość szkody ustala się, z uwzględnieniem art. 69, na podstawie: cenników stosowanych przez zakład ubezpieczeń; ustalenie wysokości szkody na podstawie tych cenników następuje w każdym przypadku niepodejmowania odbudowy, naprawy lub remontu budynku; kosztorysu wystawionego przez podmiot dokonujący odbudowy lub remontu budynku, odzwierciedlającego koszty związane z odbudową lub remontem, określone zgodnie z obowiązującymi w budownictwie zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych – przy uwzględnieniu dotychczasowych wymiarów, konstrukcji, materiałów i wyposażenia; jeżeli suma ubezpieczenia została ustalona według wartości rzeczywistej, uwzględnia się również faktyczne zużycie budynku od dnia rozpoczęcia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń do dnia powstania szkody. Jakiekolwiek wątpliwości co do rozumienia art.Czytaj dalej →