Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej jako „Ustawa”) jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2-5, art. 21 ust. 4-4b i 5 oraz art. 21a. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę wypowiedzenia. Trzeba przy tym zauważyć, że w przypadku braku wypełnienia przesłanek wskazanych w w/w przepisach, a tym samym braku możliwości wypowiedzenia umowy najmu przez wynajmującego, pozostaje mu jeszcze w tym przypadku co najmniej jedna możliwość. Mianowicie, to sąd, w drodze orzeczenia, w przypadku istnienia ważnych przyczyn może orzec o rozwiązaniu stosunku prawnego (umowy najmu) oraz nakazać opróżnienie lokalu. Zgodnie bowiem z art. 11 ust.Czytaj dalej →

Ciekawe orzeczenie Sądu Okręgowego w Łodzi, który stwierdził, że wystąpienie przez powódkę córkę z żądaniem opróżnienia przez pozwaną matkę lokalu otrzymanego od niej, jest nadużyciem prawa pociągającym za sobą złamanie zasad współżycia społecznego i jako takie nie zasługuje na ochronę. Prawo własności nie jest nieograniczone i w pewnych okolicznościach dopuszczalne jest jego limitowanie (pełne orzeczenie SO w Łodzi z dnia 1 marca 2022 r., III Ca 1197/20 do którego odsyłam). Odsyłam również do artykułu pod linkiem https://www.prawo.pl/prawo/eksmisja-matki-z-lokalu-jest-niemoralna,515213.htmlCzytaj dalej →

W ubezpieczonym mieszkaniu doszło do szkody zarówno w elementach stałych mieszkania jak i w rzeczach ruchomych. Ubezpieczyciel oszacował wartość szkody, jednak zaprzeczył swojej odpowiedzialność za powstałą szkodę powołując się na Ogólne Warunki Ubezpieczenia. Pisma przedsądowe wzywające ubezpieczyciela do zapłaty nie przyniosły rezultatu. Sprawa została skierowana na drogę postępowania sądowego. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. W następstwie tego ubezpieczyciel zwrócił się do poszkodowanego z propozycją zawarcia ugody. Po negocjacjach strony zawarły satysfakcjonującą strony ugodę. Sprawę prowadził radca prawny Krzysztof Karp.  Czytaj dalej →

Do uszkodzenia pojazdu doszło nie na skutek kolizji drogowej, a w następstwie upadku na samochód ciężkich drzwi magazynowych. W następstwie tego zdarzenia samochód został poważnie uszkodzony. Upadek drzwi na samochód oraz szkoda były bezsporne. Problem pojawił się w momencie, gdy podmioty brane wstępnie pod uwagę jako możliwie odpowiedzialne za szkodę zaczęły odmawiać uznania swojej odpowiedzialności. Była to w pierwszej kolejności osoba, która otwierała drzwi od magazynu, dalej najemca magazynu, potem posiadacz (właściciel) magazynu i wreszcie ubezpieczyciel właściciela magazynu. Pisma przedsądowe wracały z odpowiedzią o kwestionowaniu swojej winy i przerzucaniu odpowiedzialności na innych. Po analizie prawnej, ostatecznie przed sąd pozwany został ubezpieczyciel posiadacza magazynu. Po długiej batalii sądowej, przy zaangażowaniu świadków i biegłych, sąd w całości uznał roszczenie powoda i zasądził od pozwanego ubezpieczyciela pokaźne odszkodowanie. Rozstrzygniecie sądu oparte zostało na podstawie art. 434 kc. ZgodnieCzytaj dalej →

Prowadzę sprawy, których celem jest uregulowanie stanu prawnego nieruchomości, często poprzez dążenie do wydania przez sąd orzeczenia w przedmiocie zasiedzenia prawa własności nieruchomości. Problem niezgodności między stanem prawnym wynikającym z dokumentów czy księgi wieczystej, a stanem posiadania prowadzącym do zasiedzenia jest w dalszym ciągu sprawą powszechną. Stan ten może wynikać z różnych i często złożonych okoliczności. Rozbieżność ta może być skutkiem nieformalnego przeniesienia własności nieruchomości bez zachowania formy aktu notarialnego. Może to być również wejście w posiadanie nieruchomości bez sprzeciwu po stronie  właściciela. Często także nieuregulowany stan prawny wynika ze stosunków spadkobrania, gdzie jeden lub kilku spadkobierców posiada nieruchomość spadkową od lat, przy braku zainteresowania nią przez pozostałych spadkobierców.   Przez zasiedzenie można nabyć przede wszystkim prawo własność nieruchomości, ale również własność rzeczy ruchomych. Do zasiedzenia prawa własności nieruchomościCzytaj dalej →

Dla koleżanek i kolegów radców prawnych i adwokatów wracam do tematu wydatków na zdobycie uprawnień zawodowych w kontekście możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Temat jest mi znany, gdyż w latach 2012-2013 przeszedłem w tej materii przez pełną procedurę przed organami skarbowymi w zakresie interpretacji indywidulanej, jak również dalej w postępowaniu przed sądem administracyjnym. Organy skarbowe stały pierwotnie (co do zasady) na stanowisku, iż wydatki związane z uzyskaniem uprawnień zawodowych radcy prawnego czy adwokata m.in takie jak opłata za udział w egzaminie konkursowym na aplikację, opłaty roczne za poszczególne lata aplikacji, składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim/radcowskim, opłata za egzamin adwokacki/radcowski, opłata za wpis na listę adwokatów/radców, poniesione przed rozpoczęciem wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej, nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Orzecznictwo wojewódzkich sądów administracyjnych było natomiast w tej kwestii mocno podzielone,Czytaj dalej →

Posiadanie jest faktycznym władztwem nad rzeczą. Na fakt posiadania składają się dwa elementy, które muszą wystąpić łącznie: faktyczne władztwo nad rzeczą (element obiektywny) oraz wola posiadania (element subiektywny/psychiczny posiadania).   Wyróżniamy przy tym dwa rodzaje posiadania. Posiadanie samoistne (właścicielskie) oraz posiadanie zależne (niewłaścicielskie). Posiadanie samoistne występuje wtedy, gdy podmiot faktycznie włada rzeczą tak jak właściciel (nie musi to być zatem właściciel). Innymi słowy, posiadacz samoistny wykonuje uprawnienia składające się na treść prawa własności tj. m.in. korzysta z rzeczy z wyłączeniem innych osób, pobiera pożytki i przychody, a także uważa się za uprawnionego do rozporządzania rzeczą. Posiadanie zależne jest natomiast wykonywanie w zakresie prawa, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzecz jak użytkownie, zastaw, najem, dzierżawa czy użyczenie. Zgodnie z art. 342 kc, nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażbyCzytaj dalej →

W przypadku zobowiązań z określonym terminem spełnienia świadczenia, źródłem oznaczenia tego terminu jest przede wszystkim zgodna wola stron. Termin spełnienia świadczenia może również wynikać z ustawy, orzeczenia sądu czy decyzji administracyjnej. Czynnikiem określającym termin spełnienia świadczenia może być także właściwość danego zobowiązania. W braku możliwości ustalenia terminu świadczenia w powyższy sposób zobowiązanie należy uznać za bezterminowe. W tej sytuacji określenie czasu spełnienia świadczenia zależy od aktywności wierzyciela polegającej na wezwaniu dłużnika do spełnienia świadczenia. Zobowiązaniem bezterminowym jest zobowiązanie do zapłaty kary umownej. Takie stanowisko potwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 19 października 2018 r. (I CSK 249/18) w którym stwierdził, że zobowiązanie do zapłaty kary umownej jest zobowiązaniem bezterminowym, które staje się wymagalne dopiero niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do jego wykonania. Prostymi słowy, dłużnik zobowiązanyCzytaj dalej →

Ustawodawca w art. 62 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (k.r.o.) wprowadził domniemanie prawne, zgodnie z którym, jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem 300 dni od jego ustania lub unieważnienia, domniemywa się, że pochodzi ono od męża matki. W myśl tego przepisu okolicznością uzasadniającą pochodzenie dziecka męża matki jest istnienie związku małżeńskiego między mężczyzną a matką dziecka. Powyższe domniemania mogą być obalone tylko na skutek powództwa o zaprzeczenie ojcostwa. Z powództwem o zaprzeczenie ojcostwa może wystąpić: mąż matki dziecka, matka dziecka oraz dziecko po osiągnięciu przez nie pełnoletności. Można dodać także, że powództwo może wytoczyć także prokurator, jeżeli wymaga tego dobro dziecka lub ochrona interesu społecznego. W praktyce, jeżeli powództwo wytacza mąż matki to pozywa co do zasady matkę i dziecko; jeżeli matka, to pozywa męża i dziecko;Czytaj dalej →

O tym, że niektóre banki niesłusznie odmawiają zwrotu prowizji pisaliśmy tutaj (https://www.kancelariakarp.pl/blog/niektore-banki-nieslusznie-odmawiaja-zwrotu-prowizji-sad-wydal-nakaz-zaplaty-przeciwko-bankowi-handlowemu-w-warszawie/) i tutaj (https://www.kancelariakarp.pl/blog/niektore-banki-nieslusznie-odmawiaja-zwrotu-prowizji/). W sprawie prowadzonej przez radcę prawnego Krzysztofa Karp Sąd Rejonowy w Piasecznie wydał wyrok,  w którym zobowiązał Bank Handlowy w Warszawie S.A. („Bank”), aby zwrócił proporcjonalną część prowizji w związku ze wcześniejszą spłatą pożyczki przez powoda. Sąd nie uwzględnił tym samym argumentów Banku podniesionych w sprzeciwie od nakazu zapłaty i w dalszych pismach procesowych. Sąd w ustnych motywach takiego rozstrzygnięcia m.in stwierdził, że zwrot prowizji należy się konsumentowi niezależnie od tego czy umowa pożyczki została zawarta przed wydaniem wyroku przez TSUE w dniu 1 września 2019 r. (C-383/18), czy też po jego wydaniu. Sąd podzielił tym samym argumenty podnoszone m.in. w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2019 r. (III CZP 45/19), jak również argumenty podnoszone w orzeczeniach sądów powszechnych w podobnychCzytaj dalej →