Kolejna, złożona prawnie sprawa o zapłatę za szkody w budynkach gospodarstwa rolnego zakończona sukcesem. Sąd w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w dalszym postępowaniu apelacyjnym podzielił wszystkie argumenty przedstawione przez poszkodowanego i zasądził na jego rzecz wysokie odszkodowanie. Wyrok jest prawomocny. To kolejna sprawa prowadzona przez radcę prawnego Krzysztofa Karp zakończona sukcesem w dziedzinie, która stanowi jedno z głównych jego zainteresowań.Czytaj dalej →

Kontynuując wątek odszkodowań w budynkach gospodarstwa rolnego wskazać należy, że linia orzecznicza rozumienia art. 68 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych („Ustawa”) jest stała i niezmienna. W przypadku dokonania odbudowy, naprawy lub remontu budynku, nie uwzględnia się w kosztorysie odbudowy, naprawy lub remontu stopnia zużycia budynku ustalonego na potrzeby określenia sumy ubezpieczenia. Potwierdził to Sąd Okręgowy w Lublinie w wyroku z dnia 5 lipca 2018 r., w sprawie II Ca 75/18. Praktyka redukcji przez ubezpieczycieli sumy odszkodowania o stopień zużycia budynku, ustalony przy zawarciu ubezpieczenia na potrzeby ustalenia wartości rzeczywistej budynku, nie znajduje podstaw prawnych. Zapraszamy do współpracy w dziedzinie naszego szczególnego zainteresowania popartego najwyższą praktyką.Czytaj dalej →

Poniżej fragment z uzasadnienia postanowienia Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 30 stycznia 2019 r., I Ca 472/18, w sprawie o rozgraniczenie. Odsyłam przy tym do całej treści uzasadnienia, w szczególności w zakresie roli jaką odgrywa w postępowaniu rozgraniczeniowym biegły geodeta. Rozgraniczenia nieruchomości dokonuje się w postępowaniu administracyjnym (art. 30 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne), które zakończone zostaje wydaniem decyzji (art. 33 ust. 1) lub postanowienia o umorzeniu w razie zawarcia ugody. Wyjątek dotyczy rozgraniczenia jako przesłanki rozstrzygnięcia sporu o własność lub o wydanie nieruchomości (art. 36). W sprawach podlegających trybowi administracyjnemu przewidziane zostały sytuacje, w których otwiera się droga sądowa (art. 33 ust. 3 i art. 34 ust. 2). Przekazanie sprawy administracyjnej do rozpoznania sądowi następuje z urzędu, jeżeli nie było podstaw do wydania decyzji,Czytaj dalej →

Sąd Apelacyjny w Łodzi, w wyroku z dnia  21 września  2015  r. (I ACa 248/15) wskazał, że prawo własności nie jest prawem absolutnym i doznaje ograniczeń wynikających choćby z przepisu art. 140 k.c. Z przepisu tego wynika, że granice prawa własności wyznaczają ustawy, zasady współżycia społecznego oraz społeczno-gospodarcze przeznaczenie prawa. Sprawa, w której zapadło przedmiotowe orzeczenie toczyła się w związku z zaskarżeniem uchwały wspólnoty mieszkaniowej dotyczącej regulaminu rozliczeń, w którym zobowiązano wszystkich jej członków  do ponoszenia kosztów zużycia centralnego ogrzewania stanowiących równowartość minimum 10 GJ na lokal w  sezonie grzewczym. Sąd uznał, że uchwała taka nie narusza prawa. Nie jest bowiem akceptowalne zaprzestanie czy znaczne ograniczenie ogrzewania przez właściciela własnego lokalu, a tym samym korzystanie z ciepła generowanego przez lokale sąsiednie lub ciepło części wspólnych.Czytaj dalej →

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach. Właściciele lokali partycypują w pożytkach i przychodach jakie przynosi nieruchomość wspólna, ale też ponoszą wydatki i ciężary związane z jej utrzymaniem, przy czym zawsze w stosunku do wielkości udziałów w nieruchomości wspólnej. Odstępstwo od tej zasady jest możliwe tylko w przypadku lokali użytkowych (art. 12 ust. 3 ustawy). Uchwała o takiej treści, gdzie koszt usług ochrony miał być podzielony przez liczbę właścicieli lokali, była sprzeczna z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa.Czytaj dalej →

Osoba, która odziedziczyła nieruchomość, nie będzie musiała czekać 5 lat, żeby ją sprzedać i nie płacić podatku dochodowego. Taka jest propozycja Ministerstwa Finansów w zakresie nowelizacji ustawy o PIT, CIT, ordynacji podatkowej oraz innych ustaw, która ma wejść w życie od 1 stycznia 2019 r. Według obowiązującego prawa chcąc sprzedać odziedziczoną nieruchomość bez konieczności zapłaty PIT, trzeba odczekać 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym zmarł spadkodawca. Według nowej propozycji czas ten ma być liczony od daty nabycia nieruchomości lub jej wybudowania przez spadkodawcę. Powyższe przekłada się często praktycznie na prowadzone przeze mnie liczne sprawy w przedmiocie zasiedzenia prawa własności nieruchomości. Mianowicie, postanowienie w przedmiocie zasiedzenia prawa własności nieruchomości ma charakter deklaratoryjny, co oznacza, że potwierdza ono jedynie stan prawny, który już nastąpił. Zasiedzenie może zatem nastąpić zarówno na rzecz osoby żyjącej jakCzytaj dalej →

Kolejna sprawa o zasiedzenie prawa własności nieruchomości zakończona sukcesem. Sąd w postępowaniu w przedmiocie zasiedzenia prawa własności nieruchomości stwierdził zasiedzenie nieruchomości zgodnie z żądaniem wnioskodawców. Radca prawny Krzysztof Karp przeprowadził wnioskodawców kompleksowo przez cały proces zmierzający do zasiedzenia, począwszy od czynności przygotowawczych, poprzez zapewnienie współpracy geodezyjnej, na przygotowaniu dokumentów postępowania sądowego i reprezentowania wnioskodawców przed sądem kończąc. Wnioskodawcom, a jednocześnie prawnym właścicielom serdecznie gratuluję.Czytaj dalej →